हेमा भट्ट
कैलाली -“मेरो बुबा ब्राउन सुगर मुद्दामा सजाय भोगिरहेका थिए। सजायले मानिसलाई सुधार्ने अवसर दिनुपर्छ, नयाँ पाठ सिक्नुपर्छ र समाजमा सुधारको सन्देश फैलिनुपर्छ। तर मेरो बुबालाई सुतिरहेको बेलामा छुरीले घोपी मार्नु अमानवीय, अन्यायपूर्ण र पीडादायी छ।
हामी परिवारका लागि यो घाउ कहिल्यै भरिदैन। बुबाको अनुचित मृत्युले हाम्रो जीवनमा शून्यता र पीडाको आँधी ल्यायो। न्यायको खोजीमा हाम्रा स्वरहरू कहिले सुनिन्छन्? हामीलाई न्याय दिनेलाई कहाँ भेटिन्छ?
कसले सुनी दिन्छ हाम्रो आवाज? हामी निराश हुँदै गर्दा पनि आशा बाँध्न प्रयास गर्छौं। दोषीहरूलाई कडाभन्दा कडा कारबाही होस्, र यस्तो घटना पुनः नदोहरियोस् भन्ने हाम्रो अपिल हो।
कारागार व्यवस्थामा सुधार हुनु अपरिहार्य छ ताकि सजायको वास्तविक अर्थ — सुधार, पुनःशिक्षा र पुनःस्थापना — साँचो अर्थमा पूरा होस्। मृत्युदण्ड र अमानवीय व्यवहारले कहिल्यै पनि कसैको भलो हुँदैन।
हामी यो आवाज न्याय र मानव अधिकारको पक्षमा उठाइरहेका छौं। यो आवाज केवल हाम्रो परिवारको होइन, पीडित सबै परिवारको हो। यो आवाज कहिल्यै दबाउन सकिँदैन।”